Wala pa rin ako sa sariling naglalakad. Ikaw lang talaga ang iniisip ko at wala akong pakialam sa mga nangyayari sa paligid ko. Nasa may SLU nako nang poof! biglang may nagbukas ng pinto ng taxi sa tabi ko. Nabangga ako nung pintuan at tumilapon ng kaunti. Nagtawanan yung ibang estudyante at taong naglalakad. Kita pa nga yung ngalangala nung aleng nagtitinda ng mais sa lakas ng tawa nya e. Pambihira naman o, ayos na sana ang drama ko kaso sumemplang lang nung mga sandaling yun.
Bumalik ang ulirat ko. Pero natulala ulit ako nung bumaba sa taxi yung pasahero. Babae. Maganda. Magandang-maganda. Abot langit ang paghingi nya ng pasensya sakin.
Pakiramdam ko ng mga sandaling yon, ay tinapik ako ng langit. Nagpapaalala na may iba pang mga bagay na dapat isipin at seryosohin. Pero kahit na nagkandagasgas ang braso ko dahil sa tapik na yon, ayos lang kahit ulitulitin dahil ganito kaganda naman ang anghel na mananapik at hindi mo iindahin ang sakit dahil matutulala ka talaga. Anghel na sa kurot pa lang, langit na.
JP Morgan Chase Building, Bonifacio Global City, Taguig |
No comments:
Post a Comment