-TAGUAN-

Di ako nakatulog kagabi. Nagpabaling-baling lang ako sa higaan. Tumakbo lang sa isip ko ang mga nabitiwan kong pangako. At kagabi ko lang napagtanto na isa sa pinakamahirap gawin sa mundo ay yung pilit mo pa ring tinutupad ang mga pangakong binitiwan mo subalit yung taong pinangakuan mo ay ang siyang mismong lumayo.

Para ka tuloy isang batang taya sa larong taguan at pinauwi na lahat ng kalaro mo habang nagbibilang ka.

Kung kaya't minsan, di mo na alam kung ano o sino ang dapat sisihin: Ang hangin na nilaglag yung dahon mula sa halaman? Ang dahon na hindi kumapit sa halaman ng mabuti? O ang halaman na pinabayaan malaglag yung dahon?

Pero mapagbiro din naman ang tadhana minsan. Aabot din sa puntong may isang nilalang na darating na siyang magiging dahilan upang kailangan mong ang nawalang pangarap ay muling umpisahan.... Ipako na ang pangako ng nakaraan... Ang syang magpapatuloy ng larong taguan... At  ang magpapayabong muli ng halamanan.

PICC, Manila