karpintero si tatay. alam natin pareho na hindi akmang sabihin na karpintero lang ang tatay ko. isang malakas na hampas iyon sa kanyang pagkatao. hindi tamang maliitin ang trabahong bumuhay sa akin, nagpakain, at nakapagpaaral sa loob ng mahabang panahon. hindi maaari dahil marangal na trabaho iyon.
hindi ko rin ikinakahiya yung mga panahong mas
masarap pa ang ulam nung aso ng kapitbahay namin kesa sa tanghalian ko; o kaya
yung kailangan nang pulutin ulit at lutuin ng nanay ko yung itinapon na bunga
ng sayote na may ugat-ugat na dahil sa wala na kaming makain; mga panahong
kahit nilalagnat e kailangan magbunot ng mala-basketball court na sahig ng
kapitbahay makakuha lang ng pera pambili ng patis at kanin na babaunin sa
eskwela.... ang galing nga eh, dahil sa milyunmilyong telenobela ng totoong
buhay sa mundo, eto ang napiling parte ng script ng buhay ko. hindi lahat
nakakaranas ng ganito, at yung iba nga e mas malala. pero kahit ano pa ang
pagkaing nasa dulo ng esophagus mo, ang mahalaga e patuloy kang nabubuhay ng
marangal sa mundo.
astig di ba? tara, magkape na tayo.....
 |
| Bangko Sentral ng Pilipinas, Manila |
No comments:
Post a Comment