- ULAN -

nagmamadali na akong lumabas ng bahay. late na kasi ako sa usapan namin ng mga kasama ko. sakto namang bumuhos ang malakas na ulan at wala rin akong magamit na payong. di ko magamit ang motor ko, kasi wala rin akong kapote. bahala na. di bale nang mabasa, basta makarating ako sa napag-usapang lugar sa lalong madaling panahon. at saka isa pa, ayon sa saligang batas na pinauso ng katropa ko, di daw gumagamit ng payong ang tunay na lalaki. adik lang e, hindi mo naman siguro masususukat ang pagkalalaki ng isang tao dahil lang sa payong.... kunsabagay, kahit ako, ayoko rin namang gumamit ng payong.

huminga pa nga ako ng malalim, sabay humarurot ng takbo papunta sa sakayan ng jeep. malapit nako sa kanto ng Rimando nang napansin kong may isang dilag na nakatayo sa may waiting shed.... nakadilaw. maganda. basa na rin tulad ko at hinhintay tumigil ang ulan. tumingin siya sakin... at gaya ng dati, tumigil ulit ang mundo ko dahil sa mga titig nya. muntik pa nga akong madapa. sa mga mata talaga ako unang nabibighani. napatigil tuloy ako sa pagtakbo, at wala akong pakialam kahit mabasa pako. nagkatinginan kami ng matagal. di ko alintana ang mga patak ng ulan. para tuloy gusto kong sabhin sa kanya na baka ako na ang tunay na pagibig na hinihintay nya doon sa waiting shed. kaso di ako makapagsalita dahil sa kagandahang itinambad sakin ng tadhana sa mga sandaling yun.

tumigil ang ulan. dumungaw ang araw. di man kami nagusap, pero ramdam ang tahimik na pamamaalam namin sa isa't isa.

parang telenobela lang e, pero seryoso. kung sa bawat pagpatak ng ulan ay ganito kagandang nilalang ang makikita ko,  masaya akong lulusong kahit pa sa malakas na bagyo.

Holy Ghost Barangay, Baguio City